EYLEM ERTUĞ ERTUĞRUL (Zonguldak) - Sayın Başkanım, şimdi, mevzubahis kişiler öğrenciler. Çoğu hayatının baharında daha, ne hayat hakkında çok bir bilgisi var... Hepimiz bu süreçlerden geçtik, bir şekilde aile ve çevrenin yönlendirmesiyle ağırlıklı olarak bu süreçlere giriliyor. Ben askerî liseye ilk girdiğim dönemde -1991 yılıydı- o zamanın parasıyla -yanlış hatırlamıyorsam- 152-153 milyon gibi bir paraya imza atıldı, işte bir de kefil geliyor, o da imza atıyor filan. Aile üzerinde ciddi bir baskı oluşuyor bu süreçte. Tabii, şimdi, burada fakülte ve yüksekokullarda öğrenim gören öğrenciler için aynı şey geçerli ama burada gene çoğumuzun bu eğitim süreci içerisinde daha hayata bakış açısının ve hayatta neyi istediğini çok net bir şekilde anlamadığını, farkına varmamış olduğunu düşünüyorum, o farkındalık gelişmemiş oluyor. Bu noktada, ailelerin ve çevrenin yönlendirmesiyle bu işlere girmiş olan kişilerin biraz baskı altında kaldığını düşünüyorum ve ortaya çıkarılacak olan, konulacak olan mevcut çarpı 2, çarpı 4 olan tazminatların maalesef gene çok bir çözüm olacağını düşünmüyorum; bir şekilde kanunların arka yollarından dolanarak çözümler aranmaya çalışılıyor.

Bizim burada yapmamız gereken şey, kişilerin Silahlı Kuvvetlerde görev almalarının cezbedici bir hâle getirilmesi, haklarının daha iyi düzenlenmesi. Evet, az önce bahsettiniz, ceza önemli bir şey insan psikolojisinde ama ödül de çok önemli. Bu noktada, cezayla terbiye etmek yerine, mümkün olduğu kadar ödüllendirerek motive etmek daha önemli diye düşünüyorum. Burada bu maddelerin -zaten çoğunluklu olarak ihtiyacı olan aileler bu şekilde yöneliyor- çok ağır bir yük olduğunu düşünüyorum. Bu noktada, ben tazminatların... En azından devletin bu kişiye harcadığı paranın faiziyle neyse hakkının o olduğunu düşünüyorum. Bunun ekstra çarpı 2, çarpı 4 çarpanlarla hesaplanmasının çok adil olduğunu değerlendirmiyorum açıkçası. Bu noktada, bunun olduğu hâliyle kalmasının daha uygun olduğunu düşünüyoruz.