ŞENAL SARIHAN (Ankara) - Değerli Başkan, değerli kâtip üyeler, emekçi arkadaşlarım, basın ve sevgili meslektaşlarım; günlerdir burada birtakım yasaları çıkarmak için toplandığımızda, sürekli ölümlerden ve acılardan bahsediyor olmamızın şahsen benim içimi çok yaraladığını ifade etmek isterim. Özellikle de bugün 3 arkadaşımızın -1'i bizim aramızdan olan vekil arkadaşımızın ve diğer siyasetçi 2 arkadaşımızın(x)- bir açlık grevine girmiş olmasının da bizim için çok büyük bir üzüntü kaynağı olması gerektiğini düşünüyorum. Umarım ki bu yüce Meclis ölümlerin değil, sevinçlerin anılacağı bir Meclis olur.

Madde üzerine konuşmadan önce bir sıkıntımı daha sizlerle paylaşmak istiyorum. Bildiğiniz gibi Anayasa'nın 2'nci maddesi -ki bu değişmez maddedir- şuna vurgu yapar, der ki: "Türkiye Cumhuriyeti bir hukuk devletidir." Bu hukuk devleti içinde görev almış bütün kişiler, kurumlar, kimlikler, herkes bu hukuk devleti ilkesine uygun davranma yükümlülüğündedir. Özellikle birçoğumuzun oylarıyla göreve gelmiş olan bir değerli Sayın Cumhurbaşkanının da hukuka uymak gibi temel bir sorumluluğu vardır. Çünkü bu sorumluluğu, hem yemin maddesi olan 103'üncü maddeyle -"hukukun üstünlüğüne bağlı kalacağıma" cümlesiyle- hem de 104'üncü maddeyle, devletin başı sıfatıyla devlet organlarının düzenli ve uyumlu çalışmasını sağlamakla yükümlendirilmiş bir kişi olarak, hukuka uyması öncelikle beklenen bir olgudur. Ama ne yazık ki Sayın Cumhurbaşkanı, dün kaymakamlarla yapmış olduğu toplantıda yeri geldiği zaman mevzuatı bir tarafa koymaları ve gerekeni yapmaları konusunda kaymakamlara bir sorumluluk vermiştir. Bu sorumluluk... Tırnak içine alarak söylüyorum. Bu, bir sorumluluk değildir; kanuna aykırı bir emirdir ve bu emrin uygulanması hâlinde ne yazık ki bütün kaymakamlar suç işleyeceklerdir.

Şimdi, bize, hukuka uyma noktasında bir yol gösterici olmayan, bir yol açmayan Sayın Cumhurbaşkanının bu tavrından sonra bizim bugün burada yasalar üzerine, hukuk üzerine konuşmamız beyhude midir? Hayır, olmamalıdır. Bu sebeple ben, önergemiz çerçevesinde bu maddeye ilişkin de görüşlerimi açıklayacağım. Çünkü koskoca bir Türkiye her yanıyla, işçisiyle, köylüsüyle, memuruyla, askeriyle, kadınıyla, erkeğiyle bizden görev ve sorumluluk beklemektedir.

Şimdi, sevgili arkadaşlar, bu elimizdeki 68 sıra sayılı konu üzerinde konuşurken çok sayıda madde, 7, 6, 10, 11, 18, 20, 21 ve 24'üncü maddeler -daha 24'e gelmedik ama- hep sanki kadınlar için bir devrimi müjdeliyormuş gibi, kadınlara yarım zamanlı çalışma hakkı tanıyarak onları büyük bir yükten, büyük bir engelden kurtarıyormuş gibi düzenlemelerle doluydu. Son olarak da şu anda konuştuğumuz madde diyor ki: "Siz yarı zamanlı çalışın ama biz size bu yarı zaman için de yarı zamanlı süreci karşılayan bir ödemede bulunacağız."

Değerli arkadaşlar, analık bir hak mıdır değil midir? (CEDAW) Kadınlara Karşı Her Türlü Ayrımcılığın Önlenmesi Sözleşmesi'nin 11'inci maddesi analık hakkının korunmasını emreder. ILO sözleşmeleri, 183 no.lu ILO Sözleşmesi analık hakkının devletlerce tanınmasını ve korunmasını emreder.

Biz onlara diyoruz ki: "Sen git evde analık yap, analık görevini üstlen ama iş yaşamından ayrıl, iş yaşamının dışına çık ve dışına çıktığın bu yaşam içinde de kendini var etmeye çalış." Oysa çalışma da bir hak ve çalışma hakkı diğer hakların insan onuruyla birleştiği bir hak olarak karşımıza çıkar.

(Mikrofon otomatik cihaz tarafından kapatıldı)

ŞENAL SARIHAN (Devamla) - Şimdi, biz, bu düzenlemelerle onun çalışma hakkını alıyoruz, analık hakkının ücretsiz bir biçimde kullanılmasının da önüne geçmiş oluyoruz.

Sevgili arkadaşlar, bir devrim gerçekleştirmiyoruz. Bir kez daha kadınlar aleyhine yeni bir düzenlemeyi yapmış bulunuyoruz ki bu kadınlar sizin analarınız olan kadınlar, sizin bacılarınız olan kadınlar.

MEHMET ERDOĞAN (Gaziantep) - Kadınlar başımızın tacıdır, analarımız başımızın tacıdır.

AHMET GÜNDOĞDU (Ankara) - Yapma hocam ya, yetersiz bulabilirsiniz de geri gidiş olarak ifade etmeyin.

ŞENAL SARIHAN (Devamla) - Bilgilerinize sunmak istedim.

Teşekkür ediyorum. (CHP sıralarından alkışlar)