OSMAN BOYRAZ (İstanbul) - Teşekkür ediyorum Sayın Başkan.

"Ey sonsuzluğun sahibi, sana ulaşmak istiyorum./ Durun kapanmayın pencerelerim/ Güneşimi kapatmayın/ Beton çok soğuk, üşüyorum..." Böyle anlatıyordu hislerini, "üşüyorum" diyordu. Ne o bilebilirdi hayata veda edeceği yerin, yirmi beş yıl önce yazdığı şiirdeki kadar soğuk olacağını ne de bir başkası. Mamak Cezaevinin kırık taşları üstünde yazılan mısralar bir anlamda Yazıcıoğlu'nun yazgısının da satırlarıydı. Kapkara bir dehlizde beyaz bir sayfaya değil de sanki Berit'in bembeyaz karlarının üstüne yazılmıştı.

Hayatı bitmek bilmeyen mücadelelerle dolu bir duygu, bir düşünce, bir dava adamıydı Yazıcıoğlu. Onunla aynı görüşü paylaşsın ya da paylaşmasın herkesin ve her kesimin, insanlığını, beyefendiliğini, saygınlığını takdir ettiği bir kişiydi. Anadolu'nun bağrında yetişen binlerce, milyonlarca vatan âşığından biri olarak yaşadı ve bir akşamüstü canı kadar sevdiği memleketinin bilinmezliğinde kayboldu. Gidişi de, varlığı da sessizce, efendice, kendinceydi.

(Mikrofon otomatik cihaz tarafından kapatıldı)