İZZET ÇETİN (Ankara) - Sayın Başkan, değerli milletvekili arkadaşlarım; hepinizi saygıyla selamlıyorum.

Değerli arkadaşlar, doğrudan gündeme alınmasını istediğim kanun teklifim 8 Eylül 1999 tarihinde yürürlüğe giren bir yasayla ilgili. Bildiğimiz gibi, bizim Anayasa'mızın 2'nci maddesi cumhuriyetimizin temel niteliklerinden birisi olarak sosyal devlet ilkesini kabul ediyor. Sosyal devlet ilkesinin gerçekleşmesine hizmet eden en önemli sosyal politika araçlarından birisi de sosyal güvenlik. Bu bakımdan, sosyal güvenlik hizmetleri sosyal devletin asli görevleri arasında.

Ülkemizde sosyal güvenlik mevzuatı sürekli olarak değiştirildiği için, bir işe başlayan işçinin, çalışanın işe girdiği tarihten sonra hangi koşullarda emekli olacağı, emekliliğini nasıl planlaması gerektiği mümkün değil. Bildiğiniz gibi, 1999 yılında da emeklilik rejimi köklü bir değişikliğe uğradı, radikal bir değişikliğe uğradı. Kamuoyunda "kademeli geçiş" olarak bilinen bir sistemle emeklilik yaşı yükseltildi. Daha sonra bu, Anayasa Mahkemesi tarafından hükümleri iptal edilmiş olmakla birlikte 23/5/2002 tarihinde, getirdiği hükümler yasada kalma koşuluyla, kademeli geçiş sistemi yürürlüğe girmiş oldu. Tabii, bu, o günden itibaren, 1999'dan önce çalışanlar, işe girenler açısından birtakım mağduriyetlere neden oldu. Emekli olmak için üç koşulun varlığı hepimiz tarafından bilinir. Bu, bir -bakıma- yasada öngörülen yaş, diğeri prim-gün sayısı, diğeri de hizmet süresi iken prim gün sayısını doldurduğu için bu kademeli geçişin dışında kamu kurumlarının kuruluş kanunlarında da Hükûmet tarafından, özellikle AKP hükûmetleri tarafından emeklilik âdeta teşvik edildi. Prim gün sayısını dolduranlar, kıdem tazminatları ya da emeklilik ödenekleri yüzde 25-yüzde 40 arttırılarak emekliye sevk edildi. Özel sektörde de pek çok işveren "Sen emekliliği hak ettin. Yirmi beş yılını doldurdun, prim gün sayın da tamam." deyip o yaşa takılma meselesini göz ardı ederek emeklilere yeni emekliler kattılar.

Bugün işçilerden emekli olanlar, işçilikten, SSK'dan emekli olanlar gerçekten kıdem tazminatlarını yediler, bugün çocuklarını okula gönderecek paraları yok, iş arıyorlar. 20-25 yaşında genç işsizler iş bulamazken 45-50 yaşına gelmiş o vatandaşlarımıza iş vermeleri, hele kayıtlı iş vermeleri mümkün değil. Ya kayıt dışı, gündelikçi vesaire yöntemlerle çocuklarına harçlık vermek için çaba sarf ediyorlar ya da sokaklarda, haksızlığa uğradıkları için, tepkilerini dile getirmekle meşguller.

Değerli arkadaşlar, sosyal devlet yurttaşına eziyet etmez, çalışanına eziyet etmez; sosyal devlet yurttaşına tuzak kurarak onun yaşamını, çocuklarının yaşamını karartmaz. Şimdi, devlette süreklilik esastır diyoruz. Evet, 99 yılının 26 Ağustosunda görüşülüp 8 Eylülünde yürürlüğe giren bu kanun on binlerce mağdur yaratmıştır. O mağdurlar bugün çocuklarının yüzüne bakamaz konumdadır. Ankara'da, İzmir'de, İstanbul'da, ülkenin pek çok yerinde, paraları da olmadığı için yığınsallaşamamalarına rağmen, tepkilerini dile getirmeye çalışıyorlar. Herkes görüyor, herkes duyuyor ama ne yazık ki Hükûmet duymuyor, Çalışma Bakanı duymuyor.

Bugünlerde yeni bir düzenlemenin yapıldığı haberini aldı bu yaşa takılan grup. "Bizim de acaba elimize 3-5 kuruş girecek bir düzenleme yapılır mı?" diye beklerlerken Çalışma Bakanlığından yapılan açıklama sadece onların sağlıklarını, muayene ve tedavilerini sağlayacak bir düzenleme yapılmasına yönelik, tatmin etmeden öte bir düzenleme.

Değerli arkadaşlar, burada yapılması gereken iş son derece açık: İşsizlik Sigortası Fonu ya iç finansman aracı, borçlanma aracı olarak kullanılabilir ya da "GAP yatırımları" adı altında -ki oraya gitmedi- eş dost zengin etmeye kullanılacağına hiç olmazsa o kaynaklar kullanılarak bu mağduriyet geçici olarak giderilebilir ya da yasa, çıkarken mağdur ettiği kesimler açısından, çıktığı tarihten itibaren hüküm ihtiva etsin, öncekiler işe girdikleri tarihlerdeki koşullara göre emekliliği hak etsinler diye bir düzenleme yapılarak bunun ortadan kaldırılması gerekir.

Herkesi duyarlı olmaya davet ediyor, hepinizi saygıyla selamlıyorum. (CHP sıralarından alkışlar)