SERVET MULLAOĞLU (Hatay) - Depremden bu yana bir yıl geçti. Yıkılan kentler, yıkılan evler, yok olan hayatlar, yok olan evler... Artık oralarda güneş hüzünle doğuyor, hüzünle batıyor, yağmur gözyaşları olarak akıyor. Bazen toprak bile gözyaşlarını taşıyamıyor, sel olup akıyor gözyaşları sahipsiz sokaklarda. Birbirimize tutunmaya, soluklanmaya çalışıyoruz enkazlardan artakalan alanlarda. Bir türlü dolduramıyoruz içimizdeki boşluğu "Yapacağız, edeceğiz." söylemleriyle. Hiçbir şeye benzemiyor bu sahipsizlik, terk edilmişlik duygusu. Buradan yüreklere giden bir ses olmaya çalışıyoruz, belki üşüyen yürekleri biraz ısıtırız umuduyla. İstiyoruz ki kimse aç kalmasın, üşümesin; istiyoruz ki kimse evsiz, ailesiz, sevgisiz kalmasın. Hükûmet ne yaparsa yapsın, biz yüreklerdeki boşluğu doldurmaya devam edeceğiz. Bizler...

(Mikrofon otomatik cihaz tarafından kapatıldı)