BEHÇET YILDIRIM (Adıyaman) - Sibel Hanım, teşekkür edeceğim, biraz da sitem edeceğim, içimizi kararttınız, bu kadar şey olmaz.

YRD. DOÇ. DR. SİBEL AKMEHMET ŞEKERLER - Çok özür dilerim, kusura bakmayın.

BEHÇET YILDIRIM (Adıyaman) - Gerçekten "Diyabet mi yoksa çölyaklı olmayı mı tercih ederiz?" dersek elbette çölyak biraz daha sempatik gelir bize. Öyle değil mi?

YRD. DOÇ. DR. SİBEL AKMEHMET ŞEKERLER - Şöyle: Karşılaştırmak tabii ki çok güç.

BEHÇET YILDIRIM (Adıyaman) - Çok zor, mutlaka.

YRD. DOÇ. DR. SİBEL AKMEHMET ŞEKERLER - Diyabetlilerde şöyle bir avantajda var tabii ki...

BEHÇET YILDIRIM (Adıyaman) - Müsaade ederseniz ben bitireyim de.

Şunun için söylüyorum: Bizim toplumda da diyabetli epey hasta var. Ben çocuk hekimi olduğum için söylüyorum, özellikle diyabetli çocukların psikolojisini çok iyi anlıyoruz, onların zorlukları... Ben çölyakı hastalık olarak kabul etmem, bir alerji olarak kabul ediyorum. Özellikle onu da söyleyeyim. Bu alerjiyle nasıl yaşayabiliriz? Bir diyabetliyi nasıl alıştırıyorsak diyabetle yaşamaya, çölyakla nasıl yaşanır, bunun psikolojisini düzeltmek bizlere düşüyor. Biz, bunu raporumuza da ekleyelim. Gerçekten, ilaç kadar bu alerjiyle yaşamanın biraz umudu olalım, biraz bunları aşılayalım. Keyfî olarak diyet tutturanlar var. Mesela, vejetaryenlerin ben keyfî olarak et yemediklerini düşünüyorum, o kadar insan var ki "Vejetaryenim, ben asla et yemem." diyor. Bunu da o grup gibi... Bu olayı küçümsediğim için değil, ben bununla yaşamayı hedef hâline getirdiğim için, psikolojisi çok etkilenmesin diye bunları dile getirmeye çalışıyorum. Yoksa...