OSMAN BOYRAZ (İstanbul) - Teşekkür ediyorum Sayın Başkan.

"Ey sonsuzluğun sahibi, sana ulaşmak istiyorum.

Durun, kapanmayın pencerelerim,

Beton çok soğuk, üşüyorum."

Böyle anlatıyordu hislerini, "Üşüyorum." diyordu, ne o bilebilirdi ne de bir başkası hayata veda edeceği yerin yirmi beş yıl önce yazdığı şiirdeki kadar soğuk olacağını. Mamak Cezaevinin kırık taşları üstünde yazılan mısralar bir anlamda Yazıcıoğlu'nun da yazgısının satırlarıydı. Kapkara bir dehlizde beyaz bir sayfaya değil de sanki Berit'in bembeyaz karlarının üstüne yazılmıştı. Hayatı bitmek bilmeyen mücadelelerle dolu bir duygu, bir düşünce, bir dava adamıydı. Onunla aynı görüşü paylaşsın ya da paylaşmasın herkesin, her kesimin insanlığını, beyefendiliğini, saygınlığını takdir ettiği, Anadolu'nun teni kavruk bir insanıydı. Anadolu'nun bağrında yetişen binlerce vatandaşından biri olarak yaşadı ve bir akşamüstü canı kadar sevdiği memleketinin bilinmezliğinde kayboldu; gidişi de varlığı da sessizdi, efendice, kendinceydi. (AK PARTİ ve MHP sıralarından alkışlar)