DENİZ DEPBOYLU (Aydın) - Sayın Başkan, değerli milletvekilleri; Türkiye Cumhuriyeti Emekli Sandığı Kanunu ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Tasarısı'nın 6'ncı maddesindeki önergemiz üzerinde Milliyetçi Hareket Partisi Grubumuz adına söz almış bulunuyorum. Yüce heyetinizi ve aziz Türk milletini saygıyla selamlarım.

Değerli milletvekilleri, 2828 sayılı Sosyal Hizmetler Kanunu'na eklenecek geçici maddeyle mağduriyetlerin giderilmesi konusunda Hükûmet tarafından bir adım atılmış olsa da sorunu kökten çözmekten uzak bir tutum sergileyerek yine Hükûmetin plansız ve geleceği düşünmeyen anlık hareketleriyle ülke yönetmeye çalıştığını görmekteyiz.

Sorun teşkil eden husus, aylık verilmesinde aile gelirinin esas alınmasıdır. Bize göre, engellinin kendi geliri üzerinden bir değerlendirme yapılarak aylık bağlanması gerekmektedir; aksi takdirde, uygulamalarda benzer problemler yaşanmaya devam edecektir.

Değerli milletvekilleri, TÜRK-İŞ'in Aralık 2016 ayı yaptığı araştırma sonucuna göre, 4 kişilik bir ailenin sağlıklı, dengeli ve yeterli beslenebilmesi için yapması gereken aylık gıda harcaması tutarı açlık sınırında 1.432 lira 17 kuruştur. Gıda harcamasıyla birlikte giyim, konut, kira, elektrik, su, yakıt gibi masraflar, ulaşım, eğitim, sağlık ve benzeri ihtiyaçlar için yapılması zorunlu diğer aylık harcamaların toplam tutarı ise yoksulluk sınırı altında 4.665 lira 4 kuruş olmuştur. Bekâr bir çalışanın aylık yaşama maliyeti ise 1.761 lira 74 kuruş olarak belirlenmiştir.

2016 yılı itibarıyla engellilerimiz ve yaşlılarımızın aylığına bakıyoruz: 65 yaş üstü aylık aylığı 680 lira 51 kuruş. Yüzde 40 ila 69 arasında engel durumu olan vatandaşımızın aylığı 1.021 lira 93 kuruş. Yine yüzde 70 ve üstü engelli raporu olanların aylığı ise, bakıma muhtaç engelli aylığı 1.532 lira 89 kuruş. 18 yaş altı engelli yakını aylığı 1.021 lira 93 kuruş.

2022 sayılı Engelliler Aylıkları Yasası'nda yapılan değişikliğe göre, hanede kişi başına düşen aylık gelir 392 lira 50 kuruşa eşit olduğu takdirde ise ailedeki engelli bireyin aylığı kesiliyor.

Peki, bu koşullarda engelli vatandaşlarımız bu aldıkları maaşla, yardımla nasıl yaşayacaklar açlık sınırının çok altında aldıkları bir bedelle? Üstelik bu yardım, ancak talep edenlere kendisi talep ederse veriliyor yani bu durumda da birçok engelli bu haktan da mahrum kalıyor. Devletin, engellilerin çalışma hayatına girmesini kolaylaştırmak için çıkarmış olduğu kanunla özel sektörde yüzde 3, kamu sektöründe yüzde 4 engelli personel çalıştırma zorunluluğu var. 50 işçi çalıştıran bir iş yeri ancak engelli çalıştırma zorunluluğu altına giriyor ki bu durumda 2 engelli çalıştırıyor ama mevsimlik işçi çalıştırıyorsa ve mevsimlik dönemde gereken iş gücünü sağladıktan sonra ihtiyacı kalmadığı takdirde 50 işçinin altına düştüğünde, bu sefer engelli olan vatandaşımızı işten çıkarıyor. Bu durumda da, engelli olan vatandaşımız sıkıntıya giriyor çünkü tekrar maaş alabilmek için birçok prosedürü geçmesi gerekiyor. Yani zor zahmet almış olduğu engelli maaşından sonra bulduğu bir işle, yine zor zahmet bulduğu bir işle ortada kaldığında üç ay gibi bir süre boyunca yeni engelli maaşını beklemek durumunda kalıyor ki bu da çok uzun bir süre.

Peki, bu sorun nasıl çözülebilir? İşçi çalıştırma durumunda, engelli bir işçiyi çalıştırıyorsa bir iki yıl zorunlu çalışma zorunluluğu getirilebilir. Yine, başvuru koşulları düzeltilebilir, böylece engelli vatandaşımız işe başvurmaktan da korkmaz, işten çıkarılmaktan da korkmaz. Yine, engellilerin evde bakım yardımı ve engelli maaşıyla ilgili mevcut yasalardaki mağduriyetlerin giderilmesi lazım. Bir de önemli bir nokta var; aynı bakanlıktan, şehit, gazi ve engelliler olarak yardım alıyorlar ama maalesef aynı haklara sahip değiller. Özellikle engelli ebeveynlerin çocuklarının öğrenim durumunda yurt yardımı maalesef yok. Bu çocukların da, engelli ailelerin çocuklarının da bu yardımdan yararlanması gerekiyor.

Bunu da bilginize sunuyor, yüce heyetinizi saygıyla selamlıyorum. (MHP sıralarından alkışlar)